Plac Rynkowy

Nie minęło pół godziny, a od samych bram miasta tajemnicza postać zajechała na gniadym koniu wprost na wielki plac rynkowy. Do jej uszy dobiegały wiwaty grupki osób stojących nieco z przodu inni jednak nie wychylali się przed szereg, ukrywając się za plecami towarzyszy bądź gdzieś w ciemnych zaułkach miasta. Hebanowe oczy wpatrzone tępo przed siebie zaobserwowały jednak, że na placu oprócz mężczyzn, kobiet i dzieci są druidzi i klerycy. Nagle przechyliła głowę w bok, lustrując oddalone nieco szubienice, niezadowolona z widoku na który przyszło jej patrzeć. Nie było tam delikatnie powiewającego na wietrze ciała jedynie kilkanaście kruczych piór lśniło na podwyższeniu, odbijając promienie wysoko umiejscowionego już Słońca. Nie usatysfakcjonowało to Ellnai. O wiele bardziej lubiła patrzeć na samą egzekucje niż to następowało po niej. Ofiary zachowywało się wyjątkowo dziwnie mimo iż szubienica ratowała je od ciężkich tortur kaleczących całe ciało. Sama wolałaby szybką śmierć...
Przemierzenie placu zdawało się wręcz niewykonalne. Kolejnego już mężczyznę przeszyła lodowatymi, czarnymi oczami, kiedy ten wpadał pod kopyta konia. Padło kilka próśb o zdrowie dla dziecka krewnej, błogosławieństwo i innych irytujących "wyznań". *Głupcy!* pomyślała, nie wiedząc czym lud Visgardu się łudzi. Humor dzisiaj wyjątkowo jej nie dopisywał, tego jednak wszyscy zdawali się nie zauważyć. Przejeżdżając obok słupa zauważyła rozporządzenie wydane ostatnio przez nią samą. Już z wyprzedzeniem pomyślała, o wyższym stanowisku Dowódcy Armii. Tkając teraz myśli w rudej głowie, przedarła się przez tłum wraz z towarzyszącym jej przy boku mężczyźnie.

OOC: istne pogo ^^

Krokiem wolnym, bez pośpiechu, Ninque wkroczył na rynek. Centrum miasta, źródło wszelkich rzeczy, które on przeklinał z całym bogactwem języka. Harmider owy wokół szafotu, czy zbiorowiska wokół herolda ogłaszającego wolę jaśnie wielmożnego pana na Visgardzie denerwowały go co nie miara. Masowy hołd władcy i wszędobylska masowa głupota, jakże lepiej mógł trafić...
Takowoż stał elf z zarzuconym w tył kapturze, włosy uderzane wiatrem zasłoniły twarz, twarz na której pojawił się złośliwy uśmieszek- komentarz dla całego plugawego ludzkiego plemienia. Chwilę stał tak i lustrował wszystko wokół, w oddali błysnęły mu ponownie rude, niczym ognisty bicz włosy. Nie przejął się tymże zbytnio, krokiem delikatnym i płynnym zarazem po przez tłumy rozchodzące się przedzierał. Dotarł pod słup, na którym często zwisały wszelakie oferty dla najemników i "fachowców" w swym rzemiośle. Dziś jednak jeno spory kawał pergaminu zasłaniał resztę. "Dowódca armii", "Władczyni Ellenai", hasła nowe rzuciły w oczy się mu. Pierszy raz przeto widział owe miano, a był pewny, że wszelakie bestyje zwące się rodziną królewską nie są mu obce. Niespodzianka istna...

-Te, powiadajo, że ta kniaziówna to mieszaniec jest...
Usłyszał za plecami swymi rozmowę- akcent na prostych wiejskich ludzi, prościej wieśniakami zwanymi, zapowiadał. Słuchał toteż dalej.
-A jo, ci mówia że to wiedźma jest. Ubiła króla potajemnie dziwoja jedna i ksiażniczke udaje...

Elf nie usłyszał reszty rozmowy, być może strażnik miejski w okolicy się pojawił, albo sama "władczyni" wjechała do miasta, nie obchodziło go to. Ważne, że przewrót we władzy nastąpił- bądź nastąpi, a takiej sytuacji nie warto zmarnować... Szybkim krokiem Vivias skierował się na plac treningowy. No cóż, szlachecka krew w nim wezbrała i nie dziwo, iż po latach traperskiego życia widzi mu się wysokie stanowisko...

Chwilę po przejściu przez bramę miast wszedł na rynek. Wszędzie widać było stragany pełne najróżniejszych towarów. Od warzyw i owoców po wonne mięsiwa. Od wspaniałej biżuterii po nic nie warty szmelc. Otoczył go gwar, harmider i uczucie obserwowania przez dziesiątki oczu, uczucie którego tak nie znosił. Jednak nie ma lepszego miejsca by dowiedzieć się co dzieję się w mieście niż plac pełen plotkującego plebsu. Wsłuchiwał się więc w rozmowy gawiedzi.
Wiele się dowiedział wsłuchując w słowa przekupek, ich klientów i reszty gawiedzi otaczającej herolda nowej władczyni.
*Chaos związany ze zmianą władzy tylko mi pomoże. Ale póki co czas wykorzystać sytuację i się urządzić w tym mieście. Jednak lepiej najpierw nabrać siły*
Przedarł się przez tłum i skierował się w stronę karczmy.