Plac Treningowy

Ostatnie promienie Słońca oświetlały krainę, powoli kładąc ją do snu, kiedy niewysoka postać przybyła na miejscowy plac treningowy. Jej ubiór nie odznaczał się zbytnio między innymi,gdyż lniane spodnie i bawełnianą koszulę nosiła tutaj znaczna większość. Na jej nogach widoczne były związane do samych kolan buty, z ramion zaś zawadiacko spływała długa peleryna koloru dojrzałych śliwek. W ręku trzymała klingę miecza, a 2 sztylety mocno przypięte do pasa, dźwięczały co jakiś czas dotykając się ostrzami.
Mimo wczorajszego omdlenia w zamku nie uległa prośbom druidów i kleryków zamkowych. Musiała zobaczyć na co stać kandydatów tego miasta i z kim będzie współpracować przez kolejne lata. Jej czarne oczy utkwione ślepo w płynnych ruchach walczących w oddali, delikatnie skierowały się na srebrzące się przy ostatnich promieniach Słońca sztychy.
-Świetnie - mruknęła do siebie zadowolona z pracy podwładnych, po czym szybkim krokiem ruszyła ku głównej cześci placu.
Rzuciła kilka spojrzeń na przybyłych. Zebrała się dość pokaźna grupa, mężczyzn w różnym wieku. Była nawet jakaś kobieta wyglądając dosyć śmiesznie między osobnikami płci przeciwnej. Ellenai uniosła kąciki ust do góry dodając jej nieco otuchy, po czym odwracając się twarzą ku wejściu postanowiła jeszcze chwilkę poczekać.


//Moi Drodzy, jak widzicie na placu są też inni ludzie, którymi ja kieruje, żeby pustki nie było Z wyniku zgłoszeń nie jest zadowolona. No cóż rozczarowaliście mnie... Teraz przejdźmy do rzeczy. Wykonujecie moje polecenia, jednak wynik opisuję ja Muszę widzieć, że wam zależy! Opisujcie więc każdy szczegół

Oto kolejność:
1.Ellenai - ja wszystko podsumowuje inaczej mówiąc trochę czasu zejdzie aż napisze posta. Proszę o wytrwałość ;]
2.Neuromancer
3.Vivias Ninque
4.Marrow5

Nagrody:
Nagroda główna - stanowisko Dowódcy Armii
Nagrody poboczne (czytaj pieniężne) - na zachętę, że warto brać udział w sesjach. Będzie zależała od zaangażowania i ciekawego tkania opowieści

Jeszcze jedno - przybywając na plan nie macie ze sobą żadnej broni!


Myślę, że wszystko będzie trwało do około 20, później możecie iść spać ^^ Powodzenia, pamiętajcie również, że to tylko zabawa //

Wszedł na plac pewnym krokiem. Pewny siebie spojrzał na resztę kandydatów na nowego dowódcę. Uśmiechnął się ironicznie *Tak ważna posada i tylko garstka łachmaniarzy chętnych na nia? To aż za proste by było prawdziwe.*

Ninque dotarł w końcu na zamierzone miejsce, powolnym krokiem, nie śpiesząc się stanął pośród grupki zebranych. Utorował sobie drogę barkiem i wysunął na czele grupy kandydatów...
I ujrzał ową rudowłosą niewiastę, którą dzisiejszego dnia na gniadoszu widział. Ułożył więc w dziwnym geście dłoń na piersi i ukłonił się krótko, po chwili prostując się. Włosy w nieładzie na wszystkie się rozpadły strony, więc dłonią szlachcic je w tył odsunął. Szare oczy ze spokojem zlustrowały śmiałków wokół Vivias'a. Nie ma możliwości, żeby to któryś z nich zdobył należne mu miejsce...
Czekał, więc elf młody na rozkaz, słowo jedno za które gotów byłby wysiekać wszystkich wokół...

Przychodzi z jak najdumniejszą postawą,rozpościerając skrzydła w blasku słońca
*Mam nadzieje,że mi się uda...*-pomyślał z nadzieją podchodząc do reszty
*Mało chętnych,spodziewałem się dużej konkurencji...,ale cóż,to nawet dobrze*
-Witajcie panowie...i powodzenia

//Sory za spóźnienie,stronka nie chciała mi wejść...//

Zerknęła po twarzach mężczyzn wydawali się dziwnie podnieceni, inni zaskakująco spokojni wpatrywali się w twarz kobiety nie rozpoznając w niej Władczyni. Ona jedynie poprawiła wiązanie peleryny, po czym upewniając się, że są wszyscy przemówiła spokojnym głosem do zgromadzonych:
-Witam, powód zebrania jest wam dobrze zebrany, więc może warto przejść do konkretów... - odetchnęła głęboko, przekrzywiając delikatnie głowę w bok. Noc zbliżała się nieuchronnie szybko, co jedynie "polepszało" sytuacje innym jak i poprawiało zadowolenie Ellenai. -...Oto brama... - wskazała dłonią niedaleko położone wejście do lasu. - przez nią dostaniecie się do miejsca waszego zadania. Każdy z was wybierze sobie miecz widoczny tutaj. Na chwilkę przerwała mówić, zerkając na błyszczące ostrza mieczy w różnych barwach. Nikt zdawał się tego dotychczas nie widzieć oprócz niej samej. Nikt również nie wiedział, że każdy z nich ma inne właściwości...
- Moi drodzy wybór należy do was... - mruknęła cicho pozostawiając tłum krwiożerczych osobników sam na sam. Sama ruchem dłoni przywołała jakiegoś pachołka dyktując mu coś stanowczo.

//Przy wyborze proszę opisać kolor ostrza i ogólny wygląd. Mamy czas - proszę się nie spieszyć, bo 2 linijkowe wypowiedzi mnie nie zadowalają ... //

Wystąpił z tłumu patrząc na władczynię cały czas milcząc. Gdy zbliżył się do stojaków z bronią rozpoczął przyglądać się mieczom. Wszystkie były wspaniałe lecz jeden przykuł jego największą uwagę. Jego wspaniała, wąska klinga o ciemno-srebrzystej barwie, zwieńczona była prostą posrebrzaną rękojeścią z pięknym, krwistoczerwonym rubinem w środku.
Ściągnął broń ze stojaka i trzymając go pewnie w garści spojrzał na możną panią która miała go ocenić, po czym uklęknął, schylając głowę na znak szacunku.
Jestem gotów wielmożna pani. Powiedz tylko co mam uczynić, a wykonam to. Powiedział z powagą.

Ninque poczekał, aż pierwsza fala rzuci się i wybierze miecze, nie ze względu na jakoś, czy funkcjonalność, po prostu. Na początku zejdą co ładniejsze. Czekał więc i z uśmiechem przyglądał się hołocie...
Gdy stojaki rozluźniły się przy nich zostali jeno znawcy i osoby potrafiące docenić kunszt kowala, Vivias podszedł do jednego z nich. Długo oglądał każdą z broni, oceniał wyważenie, ułożenie w dłoni, a także rozmiary jelca, rękojeści i samego brzeszczotu. W końcu znalazł jak najbardziej dlań odpowiedni oręż.
Miecz wybrany przez młodego Ninque posiadał rękojeść bastardową, owiniętą częściowo drutem miedzianym, a następnie potraktowany szorstkim materiałem- zmniejszając poślizg uchwytu. Głowica w kształcie rombu zdartego na zewnętrznym krańcu idealnie wyważała ostrze i jednocześnie stanowiła dobry obuch. Jelec szeroki, wygięty ku górze obustronnie, z motywami roślinnymi jako zdobienia, będzie chronił szermierza przed ześlizgnięciem innej klingi i stratą palców. Taszka w formie patynowanego trójkąta wystawała poza rękojeść i jakby łączyła się z nieregularnym, falistym płazem, który zwężał się ku końcowi. Zbrocze nie było już falowane, ot prosta linia. Stalowy brzeszczot był cieńszy odrobinę od pozostałych, co sugerowało przystosowanie miecza raczej do pchnięć i do fechtunku delikatnego, niż do potężnych uderzeń. Miecz ten był wykuty na krasnoludzką modłę. Środkowy rdzeń z miękkiej stali okryty był twardą stalą. Skutkowało to większą twardością i wytrzymałością broni, jedynym mankamentem tejże broni był poziom trudności przy jej ostrzeniu w przyszłości. Brzeszczot był długości i kształtu typowego długiego miecza...
Ninque uchwycił broń i wyciągnął ją z pochwy zakończonej srebrnym trzewikiem. Jedyną częścią tej wspaniałej broni wykonanej z szlachetnego materiału pokroju srebra. Czekał na słowa władczyni...

Podszedł do miejsca składowania broni.Oglądał je przez chwile,z wyraźną fascynacją.Jednakże po chwili wzrok skupił na pięknym ostrzu o złotym niczym krasnoludzka zbroja królów uchwycie i czarnej niczym smoła klindze.Był to miecz o długości równej 100cm.Uchwyt był długi na 20cm,a ostrze tejże broni na 80cm.Łukowata osłona oddzielała ostrze od rączki i pozwalała przy okazji zatrzymać na niej ostrze przeciwnika.U dołu uchwytu był przymocowany,niezwykły,ognisto-czerwony kamień szlachetny,jakiego Marrow w życiu swoim nie widział nigdy.Bardzo spodobała mu się owa broń.
Chwycił ostrze i poczuł,że jest lekkie jak na swą długość.Pasowało do niego idealnie.Bez problemu mógł go chwycić i wzlecieć z nim w powietrze.Nie był też zbyt mały do defensywy,a także ofensywy przeciwko silniejszym przeciwnikom na ziemi.Na jego klindze był wyryty jakiś napis,lecz on kompletnie go nie zrozumiał i postanowił się tym,na chwilę obecną,zbytnio nie przejmować.
Podszedł z nim do władczyni chyląc głowę na znak szacunku.
-Poproszę ten moja pani.-powiedział z szacunkiem-Czekam na dalsze rozkazy

Uśmiechnęła się widząc miny zebranych. O tak, humor dopisywał jej niezmiernie, zapomniała nawet o ostatnich niewygodach. Głowa również znacznie przestała ją boleć. Czarne oczy skierowały się na schylające się postaci, wywołując dziwny ironiczny wręcz uśmiech wykrzywiający malinowe, pełne usta. Każdy z nich dzierżył w dłoni rękojeść miecza. Odrzuciła rude kosmyki do tyłu skupiając się na kandydatach.
-Świetnie...- powiedziała, po czym szybko dodała -...waszym zadaniem jest znaleźć jak najwięcej srebrnych sztylecików, poukrywanych z północnej części lasu. Tam właśnie się kierujcie z tym co macie w dłoni - spojrzała na błyszczące ostrza. - Próba pozostawienia ich z dala od siebie nie będzie zbyt dobrym rozwiązaniem - mrugnęła okiem. Spotkamy się na na małym wzgórzu. Ten który zdobędzie najwięcej sztyletów wygrywa. Pachołek, którego wcześniej wezwała przybiegł podając każdemu z uczestników kołczan i drewniany łuk, po czym równie szybko wybył ku stajniom.
Ellenai kiwnęła tylko głową w stronę bramy, dając do zrozumienia iż tam właśnie mają się udać.

//To co spotkacie w leśnej gęstwinie zależy od was. Ja jedynie opisuje czy coś się udało czy nie no i ingeruje jak nie macie pomysłów, bądź wpadnę na coś ciekawego Opis mocy waszych mieczy dołączę w kolejnym poście...//

I znowu, część kandydatów z krzykiem na ustach ruszyła w głębie lasu. I może się z kimś założyć co stanie się z połową z nich. Vivias nałożył kołczan pod płaszcz i wystawił część przez specjalnie wycięty otwór. Na ramiona łuku nałożył cięciwę i przymierzył się do markowanego strzału. Nie był to sprzęt jakości najwyższej, ale i tak lepsze to niż rzucanie kamieniami. Ruszył po chwili delikatnym biegiem, tak jak to elfy mają w swym zwyczaju podczas polowań w lesie. W prawicy dzierżył miecz, w lewicy pochwę w połowie trzymając. Srebrna część pomoże w walce z wilkołakami i wampirami, oraz wszelkim magicznym tatałajstwem. Łuk przewieszony przez ramię zaś. Tak uzbrojony z rozrzuconymi włosami wparował do lasu...

Marrow odebrał od pomocnika władczyni łuk,założył kołczan pod swój płaszcz,tak,aby strzały wystawały mu lekko u góry,przy głowie i nałożył cięciwę na łuk,który przełożył sobie przez ramię.Następnie,z mieczem w dłoni,ile sił w skrzydłach poleciał w stronę bramy.Za bramą stanął na nogach i zaczął się przedzierać przez gęstwinę lasu.Myślał tylko o tym,żeby zdobyć jak najwięcej sztyletów.Nie chciał też,żadnych starć z konkurencją.Twierdził,że była by to tylko bezsensowna rzeź.
*Wygram jeśli będę uważny i ostrożny.Mam też małą przewagę,znam się na magii i łuk też mi nie jest obcy.*-powtarzał sobie ciągle w duchu
Za wszelką cenę chciał wygrać.Bardzo zależało mu na stanowisku dowódcy armii.ponieważ pragnął wreszcie być potrzebnym,a także szanowanym.
Po kilkunastu minutach przeprawy postanowił zwolnić.Zebrał w sobie moc i rzucił czar odnalezienia na obszar o średnicy 10m.Teraz mógł wyczuć wszystko co znajdowało się w tym oprzaże.No prawie wszystko…,nie był w stanie wyczuć tak małych stworzeń jak mucha czy glizda,albo małego kamyczka.Lecz na sztylet powinno starczyć.Żałował,że nie jest na tyle silny,aby rzucić czar na większy obszar.Wytęrzał zmysły,aby coś znaleźć...

Podniósł się z kolan. Jak sobie życzysz wielmożna pani. powiedział do władczyni. Doczepił kołczan i pochwę na miecz do pasa. Schował dzierżony wcześniej miecz, po czym podniósł nienaciągnięty jeszcze łuk i pognał w stronę bramy. *Trzeba się śpieszyć. Im szybciej dotrę do lasu, tym prędzej rozpocznę poszukiwania. Co prawda ta hałastra nie znajdzie pewnie większości tych sztylecików, lecz lepiej dmuchać na zimnie.* W końcu dobiegł do lasu.

//Wiem, że nieco krótko ale chcę nadrobić zmarnowany czas.//

CIĄG DALSZY - KNIEJE